Wiele razy czytaliśmy w prasie, oglądaliśmy w telewizji i słyszeliśmy o różnych historiach różnych ludzi, jak to ZUS nie chce wypłacić zasiłku chorobowego, wysyła do pracy ludzi chorych i niepełnosprawnych, kwestionuje orzeczenia lekarskie itd. Tak na prawdę to nigdy nie przypuszczałam, że spotka mnie to również i że prawie pół roku będę walczyć z ZUS-em o wypłatę zasiłku.

Ale po kolei. W momencie rozpoczęcia leczenia, dostałam zwolnienie – o ile dobrze pamiętam na pięć miesięcy czyli na cały okres chemii. Zwolnienie powędrowało do ZUS-u – no i zaczęła się polka. Po około miesiącu dostałam informację, że z racji tego iż zdarzyło mi się kilka razy opłacić część składki z lekkim opóźnieniem zasiłek mi się nie należy. Moja księgowa próbowała coś wyjaśniać, pisać jakieś pisma, dzwonić, ale panie w ZUS-ie pozostawały nieugięte. Po kolejnym miesiącu przepychanki sama wkroczyłam do akcji. Składki ZUS-owskie płacę od ponad 20 lat i przez te wszystkie lata nigdy nie zdarzyło mi się być na zwolnieniu, więc zawsze to ja płaciłam ZUS-owi, nigdy on mnie. Szacowną instytucję ZUS naraziłam na wypłatę zasiłku tylko dwa razy – przy okazji urodzenia moich dzieci. I był to zasiłek macierzyński, a nie chorobowy, więc należał mi się jak przysłowiowemu psu zupa.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest instytucją, która bardzo dba, żeby za szybko i za dużo obywatelowi broń Boże nie zapłacić. I do tego jeszcze zwykle płatności są opóźniane. A obywatelowi pozostaje tylko potulnie czekać i modlić się żeby jednak ZUS zapłacił…. Oni mogą opóźniać płatności, a my niestety nie.  Ale kij przecież ma dwa końce. Tak zwana płynność finansowa w branży w której pracuję jest bardzo mocno uzależniona od miesięcznych opłat klientów, a te w większości nie są regulowane w terminie. Często więc stoję przed dylematem co powinnam płacić w pierwszej kolejności, a z czym mogę chwilę poczekać. Terminowe faktury? Wynagrodzenia? Czynsze? Media? Podatki? Składki ZUS-owskie? Nie będę ukrywać że składki ZUS były właśnie na ostatnim miejscu i faktycznie zdarzało mi się płacić je z opóźnieniem. Często mam takie wrażenie że jak robię przelewy zusowskie to czuje się tak, jakbym stała w oknie i garściami wyrzucała przez nie pieniądze…. Dla ZUS-u jednak nie było ważne to że suma summarum zawsze płacona była cała składka, tylko że część tej kwoty nie była zapłacona w terminie. List, który napisałam do ZUS-u z wyjaśnieniem całej tej sytuacji miał trzy strony. W sumie to niespecjalnie liczyłam, że ktoś się nad nim pochyli. Moi znajomi radzili mi żebym spróbowała z tym uderzyć gdzieś wyżej, bo po tylu latach ciągłego zasuwania, budowania firmy, tworzenia miejsc pracy coś mi się w końcu od naszego Państwa należy. Tym bardziej że nie jest to moje widzi mi się, bo ja w najczarniejszych scenariuszach nie przypuszczałam że pasożyt dopadnie właśnie mnie. Chciałam dalej pracować i po prostu robić swoje. Życie jednak zdecydowało inaczej.

Gdzieś tak w czwartym miesiącu przepychanki odebrałam telefon z ZUS-u… Usłyszałam, że mój list został przeczytany i jeszcze, że kilka osób bardzo się nim przejęło (!), i w związku z tym po uwzględnieniu wszystkich moich argumentów zostanie mi przywrócony termin płatności, a co za tym idzie dostanę cały zasiłek. No cóż, nie ukrywam że była to dobra wiadomość. Jeszcze coś koło miesiąca trwała wymiana korespondencji, maili i telefonów pomiędzy ZUS-em i moją księgową i jakoś tak tuż przed operacją dostałam wezwanie na pocztę calem odebrania przekazu z ZUS-u.

I tak sobie myślę, ile osób w podobnej sytuacji odpuściłoby? Ilu nie chciałoby się użerać, pisać, wyjaśniać, tłumaczyć? A gdyby ktoś miał trochę mniej determinacji? Gdyby gorzej znosił chemię i miał dużo gorsze samopoczucie od mojego? Czy właśnie na to liczy ZUS? Że ludzie machną ręką i dadzą sobie spokój? A ja się zawzięłam i wywalczyłam to mi się należało, bo w efekcie końcowym: „po przeanalizowaniu wszystkich dokumentów zasiłek się jednak Pani należy” – tak mam napisane w ostatnim piśmie. Więc o co chodziło?

I jeszcze jedna taka refleksja mnie ogarnęła. Użerałam się z ZUS-em ponad cztery miesiące i dopiero w piątym dostałam kasę. A gdyby to trafiło na kogoś kto naprawdę nie ma z czego żyć? Na kogoś kto potrzebowałby tych pieniędzy na jedzenie, na leki, czy po prostu na życie… To co wtedy? Tylko, że ZUS-u to już nie interesuje. Bo najłatwiej napisać – „zasiłek się Pani nie należy” bez wchodzenia w szczegóły.